Kolekcja
Fundacja „Dziedzictwo Kulturowe Miast Hanzeatyckich”
Sala fundacji
Trzon kolekcji stanowi kompilacja znanych wedut autorstwa Mathäusa Meriana, ojca (1593-1650) i syna (1621-1687). Od Lubeki po Rewal, reprezentowane są wszystkie znane miasta nadbałtyckie. Oprócz widoków autorstwa Meriana, kolekcja obejmuje również widoki autorstwa Braun-Hogenberga i innych rytowników, dzięki czemu prawie wszystkie miasta są przedstawione w sylwetce, z lotu ptaka lub na planie.
Skontaktuj się z nami
Fundacja „Dziedzictwo kulturowe miast hanzeatyckich” jest zarządzana przez wolontariuszy.
Zwiedzanie możliwe jest w małych grupach po wcześniejszym umówieniu. Zainteresowanie proszeni są o kontakt mailowy z archiwistą.
Kolejnym elementem kolekcji są statki typowe dla regionu Morza Bałtyckiego w latach 1300-1900. Są one prezentowane w serii modeli w znormalizowanej skali 1:50, dzięki czemu wymiary statków są bezpośrednio porównywalne.
Poza kogą wzorowaną na pieczęci z Elbing (ok. 1300 r.) i repliką kogi z Bremy (ok. 1380 r.), wystawa obejmuje również barkę, bryg handlowy i żaglowy parowiec śrubowy z 1889 r. Model „Lisa von Lübeck”, oparty na rekonstrukcji typu statku z okresu, dla którego nie znaleziono jeszcze wraków, wypełnia chronologiczną lukę w serii modeli.
Miasta Lubeka i Gdańsk są reprezentowane przez modele rzeźb „Jezus z Lubeki” i „Piotr z Gdańska”, które są niezwykle duże jak na region bałtycki. Stworzony w tej samej skali, bezpośrednia porównywalność jest również podana tutaj.
Wystawę uzupełniają odlewy znanych pieczęci z okresu hanzeatyckiego oraz historyczne fotografie z miast hanzeatyckich w regionie południowego Bałtyku.
Przedstawiono również szlaki handlowe Hanzy. Dawne znaczenie handlu solą na Morzu Bałtyckim dla Lubeki zostało uwzględnione za pomocą grafik dotyczących kanału Stecknitz i kanału Łaba-Lubeka oraz modeli śluzy kanału Stecknitz i charakterystycznych barek typu Budenkahn.
Piętro gdańskie
To piętro, poświęcone miastu Gdańsk, koncentruje się na kolekcji miedziorytów Johanna Carla Schultza. Przedstawia Gdańsk i jego zabudowę około 1850 roku, uzupełniając kolekcje wedut miejskich A. Dickmanna (1617), P. Willersa (1688) i M. Deischa (1761/65). Nowsze miedzioryty B. Hellingratha (ok. 1925) i Ulricha, litografie W. Dreesena (ok. 1920) i obrazy olejne Urtnowskiego, między innymi, poszerzają tę prezentację.
Gdańskie meble w stylu barokowym i żyrandole dają wyobrażenie o dawnym dostatku zamożnej burżuazji. Wystawę uzupełniają zdjęcia tradycyjnych strojów gdańszczan autorstwa Amann/Weigel.
Kolejnym centralnym punktem wystawy jest makieta architektoniczna gdańskiego Dworu Artusa, który został odbudowany przez Polaków po zniszczeniach wojennych i od tego czasu został w dużej mierze odrestaurowany przy znacznych nakładach finansowych.
Na szczęście stragany, duży ozdobny piec, modele statków i inne dzieła sztuki zostały usunięte i zmagazynowane na początku wojny. Zostały one gruntownie odrestaurowane i wróciły na swoje miejsce.
