Wielka Sala

Wyposażenie Wielkiej Sali powstawało przez prawie 400 lat. Bractwa, które zajmowały stałe miejsca na ścianach sal, dekorowały je według własnych koncepcji i często zlecały tworzenie dzieł sztuki wybitnym gdańskim i europejskim artystom. Pomimo odmiennych założeń programowych poszczególnych bractw, starali się oni jednak nadać wnętrzu jednolity charakter kompozycyjny, wpisując jego wystrój w schemat konsekwentnie obejmujący ścianę wschodnią i zachodnią.

Znaczne straty wśród rzeźb i obrazów dworskich podczas wojen napoleońskich i późniejszych dziesięcioleci utrudniają obecnie rekonstrukcję idei programu intelektualnego bractw i jego interpretację.

Prawdziwą katastrofą dla historycznych dekoracji wnętrz były konsekwencje II wojny światowej. Jeszcze przed pierwszymi atakami na Gdańsk, miejscy konserwatorzy zabytków starali się zabezpieczyć instalacje i dzieła sztuki poprzez ich usunięcie. Nie było to możliwe we wszystkich przypadkach. Udało się jednak uratować dużą część wyposażenia, które można było wykorzystać do odbudowy po szeroko zakrojonych pracach remontowych. Niemniej jednak nie obyło się bez strat.

Cztery ściany z oryginalnymi, zrekonstruowanymi i zaginionymi elementami paneli ściennych zostały pokazane i szczegółowo opisane na stronach 82-89 przewodnika po Dworze Artusa: